ΟΡΙΣΜΟΣ
Η ουροδόχος κύστη είναι ένας μυς που αποτελείται από πλεγμένες μεταξύ τους μυϊκές ίνες.
Από την εσωτερική του πλευρά ο μυς αυτός (εξωστήρ μυς της ουροδόχου κύστης) είναι ντυμένος με ένα είδος φόδρας που λέγεται βλενογόνος.
Όταν υπάρχει ένα σημείο αδυναμίας του πλεξίματος των μυϊκών ινών, ο βλενογόνος βγαίνει έξω από την ουροδόχο κύστη, όπως ακριβώς τα παλιά χρόνια η σαμπρέλα έβγαινε έξω από το ελαστικό του αυτοκινήτου όταν αυτό σκιζόταν (πέταξε η σαμπρέλα βυζί, λέγανε οι πατεράδες μας…).
Δημιουργείται λοιπόν ένα δεύτερο ρεζερβουάρ ούρων (εκκόλπωμα) έξω από την ουροδόχο κύστη, το οποίο μετά την ούρηση δεν αδειάζει όπως το κυρίως ρεζερβουάρ (ουροδόχος κύστη).
Αυτό δημιουργεί ουρολοιμώξεις και έτσι γίνεται συνήθως η διάγνωση.
Τα εκκολπώματα έχουν την τάση να μεγαλώνουν.
Όταν το εκκόλπωμα παρουσιάζεται εκεί που απολήγει ο ουρητήρας στην ουροδόχο κύστη λέγεται παραουρητηρικό εκκόλπωμα.
Μεγαλώνοντας το παραουρητηρικό εκκόλπωμα παρασύρει το στόμιο του ουρητήρα και παρουσιάζεται κυστεονεφρική παλινδρόμηση. Τότε οι ουρολοιμώξεις γίνονται εμπύρετες και κινδυνεύουν οι νεφροί.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Η αντιμετώπιση των εκκολπωμάτων είναι χειρουργική. Αφαιρούμε το εκκόλπωμα και κλείνουμε τον μυ της ουροδόχου κύστης ούτως ώστε να μην υπάρχει υποτροπή. Για τα παραουρητηρικά εκκολπώματα εκτός από την αφαίρεση γίνεται και μετεμφύτευση του σύστοιχου ουρητήρα στην ουροδόχο κύστη.
Οι επεμβάσεις αυτές έχουν πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας σε έμπειρα χέρια που ξεπερνούν το 99%.
